Իմ սիրելի բանաստեղծությունը

ՇԻՐԱԿԻ ԴԱՇՏԵՐԻՑ

Աստղերն են ժպտում լուսեղեն նազով,
Խաղաղ դաշտերը մութն է համբուրում.
— Ես կախարդված եմ միշտ նույն երազով,
Միշտ նույն ցնորքն է իմ սիրտը այրում։
Մոտեցած երկնից աստղերը պայծառ
Ժպտում են խաղաղ քո աչքերի պես.—
— Իմ լքված սրտի կարոտը անծայր
Ամեն ինչի մեջ որոնում է քեզ...

Կարդալով այս բանաստեղծությունը,ես ինձ պատկերացնում եմ շիրակի դաշտում:Զգում եմ թե ինչպես էժպտում աստղը և լուսավորում ամենքին:Մտածում եմ այն մասին,թե ինչ հեքիաթային երազ է սա:Ինձհիշեցնում է այն կարոտը,որը ինձ լքել էր:Վերհիշում եմ անցյալը,իմ սիրտը լցնելով խաղաությամբ ուքաղցր հիշողություններով: