Ես որ մեռնիմ

Ավետիք Իսահակյան

                                   Ես որ մեռնիմ

Ես որ մեռնիմ ու իմ վերքից
Եթե մի վարդ դուրս ծլեր,
Եվ ընկերըս հեռու տեղից
Գար` շիրիմըս այցելեր.
Եթե նրա խոր աչերից
Մի ցող վարդիս մեջ ծորեր,-
Այն սուրբ ցողը սիրտս կերթար,
Վերքըս խորունկ` կըբուժեր:

Գնչուի գուշակությունը

Լինում է չի լինում մի աղջիկ է լինում ,որը հիանալի բնավորություն է ունենում:Այդ աղջկա համար էական չէր,թե մարդը գեղեցիկ է,թե տգեղ:Նա ավելի շատ կարևորում էր,հոգու մաքրությունը և հավատարմությունը:Մի գեղեցիկ օր,իրենց քաղաքում ձիարշավ են կազմակերպում:Այդ աղջիկը նույնպես ուզում էր մասնակցել,նա իենց փողոցով քայլելիս է լինում ու մի գնչուհու է հանդիպում:Գնչուհին նրան խնդրում է,որ իր ձեռքը տա, որպեսզի գուշակի աղջկա ներկան և ապագան:Աղջիկը մեծ սիրով համաձայնվում է:Գնչուհին նայում է ափի մեջ և գուշակում,որ նա կհաղթի մրցույթում, և շատ մոտիկից կտեսնի ծիածան:Օրեր են անցնում,մրցույթին աղջիկը մասնակցում է ու հաղթում է:Երեկոյան աղջիկը տեսնում է շատ գեղեցիկ յոթ գույնանի ծիածան:

Ռավեննայում

Ռավեննայում

Արարատի ծեր կատարին
Դար է եկել, վայրկյանի պես,
Ու անցել:

Անհուն թվով կայծակների
Սուրն է բեկվել ադամանդին,
Ու անցել:

Մահախուճապ սերունդների
Աչքն է դիպել լույս գագաթին,
Ու անցել:

Հերթը հիմա քոնն է մի պահ.
Դու էլ նայիր սեգ ճակատին,
Ու անցիր…

Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թ.հոկտեմբերի 30-ին Ալեքսանդրապոլի Գավառի Ղազարապետ  գյուղում, որն այժմ կրում է բանստեղծի անունը՝ Իսահակյան։ Քաղաքական գործունեությանը զուգընթաց վաղ երիտասարդական տարիներից զբաղվել է նաև գրականությամբ:1895 թվականին վերադառնալով Լայպգից՝ ընդգրկվել է նորաստեղծ ՀՅԴ կուսակցության Ալեքսանդրապոլ կոմիտեի մեջ, 1896 թ. ձերբակալվել է և մեկ տարի արգելափակվել Երևանի բերդում։

իմ ազատ ժամանակը

Ես գրեթե ազատ ժամանակ  չեմ ունենում:Իսկ եթե ունենամ կզբաղվեմ այն ամենով, ինչ ինձ  դուր է գալիս:Ինձ դուր է գալիս ազատ ժամանակ քայլել երեկոյան Երևանի փողոցներով,հիանալ իմ քաղաքի  այգիներով և արձաններով:Շատ հաճելի է երբ լինում եմ հրապարակի երգող շատրվանների մոտ:Ես շատ մոտ եմ ապրում հրապարակին,բայց չեմ կարողանում հաճախակի լինել այնտեղ:Այդ ժամերին ես նստած եմ լինում տանը իմ սենյակում և պատրաստում եմ իմ դասերը:

մայրենի

Երկիր մոլորակից շատ հեռու ,աստղերին շատ մոտ ,կար մեր երկրին նման մոլորակ:Այստեղ  ի տարբերություն մեր մոլորակի ,կարդալ ու գրել չգիտեին մարդիկ :Ոչ գիրք ունին,ոչ տետր,ոչ էլ գրիչ ,ուր մնաց թե համակարգիչ ունենային:Այս մարդիկ ձեռք ու ոտքով էին խոսում:Օրերից մի օր մի ինքնաթիռ վայրեչք կատարեց այս մոլորակ:Օդաչուն մոտենում է մարդկանց և հացնում ,թե որ մոլորակ  է հասել, իսկ մարդիկ խուճապահար փախչում էին:Այս օդաչույի մտքով չի անցնում, որ այս մարդիկ խոսել չգիտեն:Օդաչուն մեծ-մեծ տառերով գրում  է գետնին:Բայց ոչ ոք չի մոտենում գրածին:Օդաչուն մնում է զարմացած:Ստիպված նա նստում իր օդանավը և գնում մի այլ երկիր,ու այդպես էլ կոչուն նրանց.

<<Մոլորակ որտեղ մարդիկ կարդալ չգիտեն >>

Ես ինձհամարում եմ երջանիկ մարդ:Ես ունեմ լավ ծնողներ:Իմ ընտանիքը ինձ տալիս է ջերմություն,սեր,ուրախություն:Իմ կարծիքով երջանկությունն հենց դա է:Երջանիկ եմ որ ունեմ լավ ընկերներ,սովորում եմ լավ դպրոցում,ինձ դասավանդում են խելացի ևբանիմաց ուսուցիչներ:Իմ կարծիքով երջանկությունն բառը արտասանելիս երջանիկ եմ դառնում:Երբ առտաբերում եմ այդ բառը դեմքիս ժպիտ է գալիս:

Թիթեռների հարսանիքը

Մի ամառային երեկո երբ ես քնած էի, մայրս պատուհանը բացեց և ներս մտավ մի թիթեռնիկ, սակայն մայրս չնկատեց նրան:Այդ թիթեռնիկը եկավ կանգնեց իմ ականջի մոտ ,և սկսեց մարդկսյին լեզվով խոսել:Նա ինձ արթնացրեց քնից:Նա ինձ իր հարսանիքին էր հրավիրում և նա ինձ տվեց մի հրավիրատոմս և խնդրեց,որ ես նրա հարսանիքին ներկա լինեմ: Ես նրան չմեռժեցի:Նա նաև ինձ ասաց, թե ում հետ է ամունանում:Նա ամուսնանում էր միստռ թիթեռ Բոքոնի հետ:Հաջորդ օրը ես իմ պահարանը բացեցի և տեսա  որ այնտեղ շատ-շատ գեղեցիկ զգետներ կան ես ընտրեցի ամենա գեղեցիկ զգեստ և հագա այն: Ես այդ զգեստով նման էի  թիթեռնիկի:Նրանց հարսանիքը Թթեռային անցավ:

մայրենի

Սա մեր տան մոտի  այգին է:Այգում իսկական աշուն է:Ես նկարել եմ գեղեցիկ  ծաղիկների կոպոզիցիա,գեղեցիկ գազոններ և ծառեր:Լունապարկը շրջապատված է դեղնված տերևներով,երեխաները կարուսել նստելուց բացի,հիանում են նրա գեղեցկությամբ:Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցին կարծես իր սրբազան զանգերով ավետում է ոսկե աշնան գալուստը:

Ես մտածում եմ,ուշատ զարմանում այս աշխարհի վրա:Այս աշխարհում հինգ հազար քաղաք կա, որից երկու հարյուր հիսունը երկիր ունի որոնցից մեկն էլ մեկն էլ մերն է:Մենք պետք է լավ պահպանենք մեր երկիրը, քանի որ աստված միայն մեզ է տվել այդքան լավ բաներ:Մենք ծաղիկների և ծառերին պետք է շատ ուշադրություն դարձնենք:Ես մտածում եմ,որ ես կարող եմ այս աշխարհի դրվացքը փոխել և ոչ միայն ես այլ նաև բոլոր մարդիկ :Բոլոր մարդիկ ունեն լսելու և տեսնելու կարողություն սակայն քչերն են օգտվում դրանցից:Մարդիկ աղտոտում են իրենց քաղաքը քանի,որ չէն հասկանում որ մի քանի տարի  եթե շարունակենք այսպես ապրել մռնք անգամ շնչելու օդ չենք ունենա:

                                          Կոմիտաս

Ես բազմիցս կարդացել եմ  կոմիտասի ստեղծագործությունները:Կոմիտասը  գրպանի նոթատետր ուներ,որտեղ գրում էր  բանաստեղծությունները:Իմ  իմացած Կոմիտասը   շատ լավ բնավորություն ուներ,շատ լավ մարդ էր :Կոմիտասի  բանաստղծությունները  իր տրամադրության նման էր:Կոմիտասի   բանաստեղծություններից  ես ամենա շատը սիրեցի <<Անփուշ վարդ>>-ը,որովհետև  շատ լավն է:Կոմիասը նաև երգեր է գրել,պարեր է պարել:Ես իր երգերից շատ եմ սիրում Հաբրբան երգը:Կոմիտասը այնպիսի բաների մասին է գրել որի մասին ես չէի կարող պատկերացնել:

                                                         Իմ Երևանը

Իմն է,իմն է իմ երևանն է
Նրա նման միայն նա է:
Նրանից զատ աշխարհ չկա,
նրանից լավ  երկիր չկա...
Միայ նա է,միայն նա,որ իմն է:

                                                Սիրում եմ որովհետև իմն է 

     Սիրում եմ որովհետև իմն է,իմ Երևանն է:Ես ծնվել և մեծացել եմ այս քաղաքում,հիմա էլ այտեղ դպրոց եմ գնում:Ես նրա հետ եմ մեծանում:Ես սիում եմ իմ  Երևանը քանի,որ իմն է:Շուտով կնշենք Երևանի տոնը մեծ շուքով:Այդ օրը իմ սիրելի օրերից մեկն է,քաղաքում շատ հյուրեր ենք ունենում: Այդ օրը քաղաքի ողջ լույսերը վառվում են և այդ օրը իմ քաղաքը ցնծության մեջ է լինում:Ես պահպանում եմ իմ քաղաքի ծառերն ու ծաղիկները:Հոգատար եմ նրանց հանդեպ չէ,որ ինմ է:

                                  Իմ եղբայրը կամ քույրը

Ես ունեմ շատ-շատ քույրեր և եղբայրներ սակայն նրանցից ոչ մեկը իմ հարազատը չէն: Ես նրան բոլորին  էլ շատ եմ սիրում այնքան շատ,որ նրանց համարում եմ իմ հարազատ քույր ու եղբայր :Ես ունեմ մի  քույիկ անունը Նարե:Նա ապագա պարուհի է:Նա հաճախում է պաի:Նա անցած տարվանից բեմ է դուրս գալիս և բոլորրին ապշեցնում իր պարով:Նարեն ունի լավ և վատ գծեր:Նա ազնիվ է,նա չի սիրում,որ ի մոտ սուտ են խոսում,նա  շատ դժվար է շփվում  մարդկանց հետ:

                                                    Ես Լիան եմ

Գրաբարյան օրեր

Գրաբարյան օրեր

Որսորդն և կաքաւ

Որսորդն կալաւ կաքաւ մի և կամէր զենուլ: Ասէ կաքաւն. ,,Մի սպանաներ զիս, զի ես խաբեցից զըբազում կաքաւս եւ արկից յակնատս քո,,: Ասէ որսորդն. ,,Այժմ ստուգիւ մեռցիս ի ձեռաց իմոց, զի ըսիրելիս եւ զազգականս քո մատնես ի մահ,,:

Որսորդը բռնել էր մի կաքավ:Կաքավն ասեց.,,Մի սպանիր ինձ,որովհետև ես կխափեմ բազում  կաքավների և  քո թակարդը կգցեմ :Որսորդն ասեց.,,Որսորդը ասաց.,,Այժմ ստուգեցի  նա մեռած է թե ոչ,որովհետև սիրելիս և ազգականս քո մահվան մատնել: