понедельник, 10 октября 2016 г.

Ես և հեռուստացույցը



Տատիկս պատմում է,որ իրենց ժամանակ հեռուստացույց ոչ բոլորը ունեին. շատ թանկ արժեր:Պատմում է,թե ինչքան են ուրախացել,երբ իր հայրիկը մի փոքրիկ հեռուստացույց է գնել իրենց համար:Այդ հեռուստացույցը սև ու սպիտակ էր ցույց տալիս, բայց իրենք այնքան հետաքրքրությամբ էին այն դիտում:

Ա՛յ, իսկ հիմա ուրիշ  է: Հիմա մեծ են հեռուստացույցները, հեռակառավարման վահանկով:Ես կարող եմ հեռուստացույցով դիտել շատ ալիքներ,իսկ եթե ինձ պետք լինի,կարող եմ նույն հաղորդումը հաջորդ օրն էլ նայել,կամ եթե չեմ հասցրել նայել,  կարող եմ առաջ բերել մի քանի օրվա հաղորդումները:Այժմ շատ զարգացած է ամեն ինչ:Ես սիրում եմ հեռուստացույց դիտել,շատ  լավ հաղորդումներ կան:Ճիշտ է, կան նաև միջին մակարդակի հաղորդումներ,բայց ես շրջանցում եմ այն:Կուզենայի լինեին ավելի ուսուցողական հաղորումներ, իմ տարիքի երեխաների համար նկարած կինոներ,որոնք  լինեին հայկական:Ես նայում եմ մանկական կինոնկարներ,բայց դրանք թարգմանված են լինում:Ունեմ հատուկ ժամեր,որ պիտի ամպայման հեռուստացույցը միացնեմ,և դիտեմ այդ հաղորդումը կամ մուլտֆիլմը:Մի ժամանակ ուզում էի հաղորդավարուհի դառնալ,որ բոլորը ինձ տեսնեն,բայց հետո որոշումս փոխեցի:Ոչ այն բանի համար,որ վատ մասնագիտություն է,այլ որոշեցի զինվորական բժշկուհի լիներ, և օգնել զինվորներին:

Комментариев нет:

Отправить комментарий