среда, 13 января 2016 г.

Միսաք Մեծարենց

«Սիրերգը» 

Գիշերն անուշ է, գիշերն հեշտագի՜ն,
Հաշիշով օծուն ու բալասանով.
Լուսեղէն ճամբէն ես կ'անցնիմ գինով՝
Գիշերն անուշ է, գիշերն հեշտագի՜ն...
Համբոյրներ կու գան հովէն ու ծովէն,
Համբոյր՝ լոյսէն որ չորս դիս կը ծաղկի,
Այս գիշեր Տօն է հոգւոյս՝ Կիրակի՜,
Համբոյրներ կու գան հովէն ու ծովէն:
Բայց լոյսն իմ հոգւոյս քիչ քիչ կը մաշի՜,
Շրթունքըս են ծարաւ միակ համբոյրին...
Ցնծագին գիշերն է լոյս ու լուսին՝
Բայց լոյսն իմ հոգւոյս քիչ քիչ կը մաշի...

Комментариев нет:

Отправить комментарий