Ռոբը ընկնում էր հիշողությունների գիրկը հիշելով հորը:Հիշում էր, թե հայրը ինչպես էր իրեն ամեն առավոտ արթնացնում,որպեսզի գնան կովերին կթելու:Հայրը տղային արթնացնելու հետ մեկտեղ նաև նեղվում էր,որ տղային չի թողնում քնել:Մայրն էլ արդարացնում էր հորը ասելով,որ մեծ տղա է արդեն, և հետո մենակ չէս կարող այդքան գործը անել:Տղան զգում էր հոր սերը իր նկատմամբ,բայց հայրը ցույց չէր
տալիս
այն,նույնիսկ
ժամանակ
էլ
չէր լինում:Աշխատանքը շատ էր ագարակում:
Տղան որոշում է հորը նվեր անել:Առավոտյան շատ շուտ արթնանում,գնում է կովերին կթում,լցնում դույլերը և բերանները զգուշությամբ փակում: Հայրը
ինչպես
ամեն
առավոտ,
գալիս
է
Ռոբին արթնացնում և գնում են կովերի մոտ:Հայրը անակնկալի է գալիս,երբ տեսնում է կաթը կթած վիճակում,շատ է ուրախանում, գրկախառնվում է տղային
ու
ասում,որ դա Ս.Ծնունդի
իր
ամենալավ
նվերն
էր:
Այդ ուրախությունը,որ պարգևել էր հորը,իր հիշողության մեջ է մնացել:
Комментариев нет:
Отправить комментарий